-
1 dziedziczyć
(-ę, -ysz); perf; o-; vt* * *ipf.1. biol. inherit.2. zwł. prawn. (= obejmować) inherit; dziedziczyć po ojcu inherit from one's father; dziedziczyć majątek inherit property; dziedziczyć tron succeed to the throne.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dziedziczyć
-
2 dziedziczyć
-
3 erben
erben ['ɛrbən]I. vt1) ( das Erbe antreten)etw [von jdm] \erben przejąć coś w spadku [po kimś]etw [von jdm] \erben Kleidungsstück odziedziczyć coś [po kimś] (t. iron) -
4 odziedziczyć
1. (-ę, -ysz); vb; od dziedziczyć 2. vt perf* * *pf.(w spadku, po przodkach) inherit ( coś po kimś sth from sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odziedziczyć
См. также в других словарях:
dziedziczyć — ndk VIb, dziedziczyćczę, dziedziczyćczysz, dziedziczyćdzicz, dziedziczyćczył, dziedziczyćony 1. «przejmować po rodzicach albo przodkach cechy fizyczne albo psychiczne» 2. «otrzymywać coś w spadku, mieć spadek albo mieć prawo do spadku po kimś»… … Słownik języka polskiego
